L’avé inn foi pou inn bone foi, mésyé lo foi, la manz son foi avèk in grinnsèl ;
Donk konm moin la di azot samdi dèrnyé, Barb-blé i fini par maryé avèk in jenn fiy bien rish té i abite dann l’androi afors angant la famiy avèk tout in kantité plézir, bon manzé, gayar promnad, parfin tout kalité, épi bijou, si tèlman dézyèm fiy la famiy la fini par trouv ali émab malgré son barb blé épi son l’èr éfréyan. Konm moin la di azot, la pa pass kinz zour é lo maryaj lété fé. Mé l’avé in gran problèm ladan : ousa bann fiy Barb Blé la maryé ansanm la passé. D’apré sak i di l’avé omoins troi-kat é pèrsone la pi trouv z’ot tras mé ni lo momon, ni lo bann sèr, ni la promiz la kass la tète pou sa. Sof lo pli gran fèr pars pou li l’avé in n’afèr loush ladan. Li la di : « Ma sèr, ma sèr, mi done aou mon pijon voiyajèr. Okip ali bien pars sé mon méyèr pijon é si i ariv aou in n’afèr, mète in pti bout papyé anroulé dann son pat épi mark dési si ou lé dann danzé ! Lard ali li va vni pou prvnir amoin. Mi asir aou m’a vni an vitèss pou sokour aou. ! ». La maryé i réponn ali : « Mèrsi pou lo pijon mé i ariv ar pa moin arien é tout fason Ann, ma sèr Ann, va rèss avèk moin kan moin sar fine maryé. »
Kriké ! Kraké ! Kriké mésyé ! Kraké madam !

Zot i koné in bout la suit. Zot i rapèl lo mari la parti an voiyaz épi li la di son madam : « Gardien bien tout mon trouso la klé. Invite tout out bann zamiz épi profite bien tout sak néna dann mon shato é mèm sak néna dann mon bannn vila in pé partou dann la réjyon. ». Mé li la prévni aèl : li la di aèl néna in pti klé i rouv in pti biro-li di son kabiné - é sète la i fo pa toushé pars si èl i toush, si èl i rouv pti biro la, li va vni mové, in poin èl i dovine mèm pa.
La fam i invite son bann zamiz é i amiz vèye pa koman é son kiryozité i pous aèl a rouv lo pti biro. Anndan i fé noir mé afors abityé lo fénoir èl i fini par romark lo san kayé partou dosi parké lo é avèk sa o moins troi-kat tète bann madam son mari la maryé avan èl. Shoké, lo pti klé i shap atèr é èl i sov pou alé sèye ropran son léspri dann son shanm.
Ropran son léspri apré in n’afèr parèye lé pa posib é son bann zamiz i oi bien èl lé pa dann son zasyète. I domann aèl kosa èl néna mé èl i réponn pa. El i di sinploman, èl lé pa bien é zot na ka kontinyé la fète, mé la fète lé fouti é inn apré l’ot son bann zamiz i sava zot mézon san konprann kosa l’ariv lo fanm Barb Blé.
Kriké ! Kraké ! Kriké Mésyé ! Kraké madam !

La fam lé dépité, dépité mèm. El i di avèk son sèr Ann, èl i sava gingn malèr avèk son mari kan li va rotourn son shato apré son voyaz. La sèr i domann pou kosa, èl va gingn malèr. L’èr-la èl i rakont son sèr sak èl la fé, koman èl la ansèrv la klé téi fo pa toushé, koman èl la rouv lo pti kabiné téi falé pa rouvèr é kosa èl la vi dann kabiné-la, épi la klé koman la tonm dann san kayé.
La sèr i di : « Nou na ka alé trap la klé ! ». L’èrla, la fam i ésplik kan èl la sort dann kabiné la port la fé klak épi la rofèrmé é èl la pi gingn rouvèr. El i di son sèr ! « Ann, ma sèr Ann, mi sava mourir pars Barb blé lé san pardon é avèk la kolèr li va fé avèk moin konm èl la fé avèk lé z’ot fam. Mon dyé ségnèr, èl i di, pou kosa moin la lèss amoin angant par bononm-la éstèr mon déstin lé marké. Mon san v’alé rojoinn lo san lé z’ot fam dann kabiné é mon tète v’alé rozoinn la tète l é z’ot fam. A ! Mon frèr l’avé bien rézon mète amoin an gard é moin la pa vouli ékout ali. Astèr i rèss amoin arienk pou atann la mor. Mon zour lé konté ! »

Dézyèm morso lé fini-samdi proshin nou va oir lo troizyèm morso.