Mé zami, garson Grandyab la fini par gingn maryé avèk Tizane la sèr Tizan. Mé kan la fine maryé Garson Grandyab i di konmsa : « Mon épouz ! Mon épouz ! Astèr i fo ou i vien avèk moin, dann mon péi, pars laba néna mon kaz é sé laba mi doi fé mon vi. ». Tizane i di oui, mé Tizan la pèr pou son sèr é li di Ma sèr, m’a vni avèk ou, pars lé pa rar isi dann nout sivilizasyon kréol, lo pli jenn garson i vien viv la kaz son sèr kan èl i maryé. Toulmoun i tonm dakor. Mé garson Grandyab i di i fo li soign Tizan pars lo pti marmaye néna l’égzéma, la gratèl épi sé fout pa koué ankor.
L’avé inn foi pou inn bone foi, mésyé lo foi, la manz son foi avèk in grinn sèl.

Donk landomin lo maryaz Tizane, Tizan épi garson Grandyab i mète an rout pou alé la kaz lo maryé. Zot i marsh, i marsh, i marsh mèm, pars la kaz lo maryé lé loin vèye pa koman. Kaziman konm Sin-dni ziska Sin-Filip. Zot i ariv laba in domi somenn apré é zot i install dann la kaz garson Grandyab.
Pa sito zot i ariv laba, garson Grandyab I ramass in bouké kolkol, fèye lila, d’ot plantaz ankor razouté avèk in doz lalkol. Sa in bon soin pou Tizan ! Garson Grandyab I di : ”Mi sava bien songn aou é pou gérir ou va gérir. Mi pans mèm ou nora lo pli zoli po tout bann garson dann vilaz. Tizan lé kontan, mé in malady li la kouvé si lontann tan, sa I géri pa tout suit pou toutsuit. Mèm si banna I fé in longan, kaziman in pomade pou songn lo bann boubou, légzéma, é koatéri é koatérai géri pa konmsa é la gratèl mèm I kontinyé fatig lo pti marmaye plizyèr nuit do suite.
Son kor si tèlman i grate désèrtin l’androi son po d’kor i singn vèye pa koman é li pass mové nuite, avèk tazantan in pti somèye lyèv mé pa pliss. Si tèlman li rèss révéyé alé oir son sèr i dor poin fèrmé, é kosa li antann lo landmain lo zour zot l’ariv dann lo mézon ? Li antann in spèss tanbour apré bate : Boum ! Boum ! Boum ! Boum ! Li kart son zyé épi li oi troi moun-pa lo moun pou vréman pars sé troidyab. Banna i dans mèm épi zot i vien tate-taté lo sèr Tizan é zot i di :
« Lé gra, la fine gra, la pankor gra, byinto sora gra. Zot i vien koté Tizan mé zot i toush pa li pou vréman. Zot i di solman : « Néna tro boubou la pa bon pou manz ali ! ». Tizan i konpran l’afèr épi li di dann son kèr : « A bon ! Bonmsa don ! La maryé pou manz mon sèr é moin mèm apré kan mon po sar fine géri. Sa i marsh ar pa, in késhoz konm sa ! » Solman li fé pa dézord pars sansa tangaz pou li-li fé sanblan li dor mèm.
Kriké ! Kraké ! Kriké mésyé ! Kraké madam !

Landomin garson Grandyab i sava travaye é Tizan i di avèk son sèr : « Ma Sèr, ma sèr, ou la pa maryé avèk in moun ou la, ou la maryé avèk lo fis Grandyab ». Mé son sèr i foute ali in boush tagèl épi kaziman i maltrète ali. Moin lé fine dir azot Tizane lété orgéyèz vèye pa koman… El i di ankor : « Si ou i kontinyé di sa mi rann kont mon mari épi ou va konète kèl boi li shof ! »
Koton mayi i koul, rosh i flote, l’avé inn foi mésyé lo foi la manz son foi avèk in grinn sèl.

(troizyèm boute la fini - Samdi k’i vien nou va lir lo katiyèm boute)