Lavé in tan, bann plantèr téi arkomans viv kan la koup kann i ariv. Mèm sa lé dir, mèm si tazantan divé i rant dan la shèr, si fèy i grafine lo bra, la zanm, par issi, par la ba. Té konm in fète : lo kor i rofé, lo kor i rotrouv son zénès, li rotrouv son fièrté. Dann son kèr, la famiy plantèr i di : ni niabou koup kann, nou lé pa fini. Nout tout i antour ! Ni bouz ankor ! Mèm si sé in tié-kor, sé in bon tié-kor ! Alors, kan mi antann, in pé l’apré di i fo fini èk plant kann, i fo mète sa (…)