Mi an souvyin, na pli lontan ké lontan, dann in klass, moin l’avé dé kamarad : inn, son famiy té i vann lésans –sa té rar sa !– l’ote son famiy té i plante zoignon dann sid –sa té pa rar, sète-la ! Tazantan, lé dé té i dispite in kou, té ral-kont, pou n’inport-de-koué. Inn té i di èk l’ote : moin sar kontan lo zour loto va marsh èk dolo, konmsa oute famiy sar o-ki, vi k’i vann ar pi lo salté d’lésans. Té i fé ziska rir pars pèrsone té i pans pa in n’afèr konmsa noré pi ète près vré in zour. (…)