I shanj pa lo pèp, mé i pé trouv la limyèr dan li !
Matant Zélida la ékrir Justin :
Mon shèr nové, mon spès salté, rouj-de-fon dovan l’éternité,
Si mi konpran azot, bien arkonstrui, sé dégréné sa ! Si moin la bien vi, oplis ki arkonstrui, oplis demoun i kit azot pou alé dan d’ot parti, sansa pou mète azot par koté. Pou koué sa ? Moin lé sir demoun dan zot parti la fine domandé : kosa l’ariv lo parti ? I diré nana in bonpé kérèl dé l’intéstine. M’a dir aou franshman sak mi pans ! Pou moin, La Rényon la shanjé é zot parti la pa nyabou suiv (…)