Moin l’avé in kamarad té i di tou lé soir : « Espéron domin solèy va lévé ! ». Pou kosa li té i di sa ? Pars pétète li té i yèm pa tro lo tan la plui. I fo dir pou vréman lo tan la plui, sa lé tris, sa lé glasé, avèk la bou é tousa é tousa… Donk kan ou i lèv lo matin é ké la plui i tonm pa, i farine pa non pli, lo syèl lé dégazé é konm in ségnèr, solèy i lèv. In vré bénédiksyon ! Lé parèy pou l’anbyans famiy : kan sa lé pa bon la, dofé dann kann. Na poin arien lé kapab kass out moral konmsa (…)